در نهج البلاغه اینطور آمده؛که چه جای تکبر یرای فرزند آدمی که در ابتدا نطفه ای پست و درانتهاء مرداری گندیده است.آنحضرت با بیان این مطلب می خواهد این موضوع را یاد آور شود که اگر انسان ها آنطور که خود می پندا رند توانمند هستند چرا دو مجهول اول(اینکه از کجا آمده اند)ومجهول دوم (یعنی اینکه به کجا میروند)را هنوز نتوانسته اند حل بکنند و در بعد مادی هم وقتی با دانش تجربی به وجود آنها پرداخته می شود چیزی جز منی ودرانتها جنازه ای بد بو چیز دیگری مشاهده نمی شود وچنانچه خود علی علیه السلام در جایی گفته در امر مرگ بسیار تفکر کردم ولی آن سر مکنون است،خود راهم ناتوان از دانستن چگونگی پدیدهء مرگ آدمی دانسته است وبیانگر این موضوع که مرگ کافر ومسلمان نمی شناسد بلکه امر حقی است که در پیش پروردگار عالمیان است.