وآن اینست :مارا حقی است که اگر آنرا به ما دادند بگیریم،واگر ندادندبر شتر سوار می شویم،هر چند سیر در شب باشد وبه دراز کشد.در شرح این عبارت در نهج البلاغه شرح زیر آمده که دلیل اشتباه بودنش بعدا ذکر میشود وآن اینست:این سخن،سخن لطیف وفصیح است یعنی اگر حق ما را ندهند،ما در زمرهء خوارشده گان باشیم،زیرا بنده واسیر وامثال آنها را بر سرین شتر مینشانند،یعنی پشت سر آنکه شتر را میراند. این توضیح اشتباهی است،کجا هدایتگر در صورت تمرد فرد محتاج هدایت به صورت بنده ای خوار وذلیل میگردد بلکه منظور حضرت اینست که اگر حق ما را نپردازند دیگر ما را با ایشان کاری نیست.دلیل قرآنی این گفته سورهء کافرون آیهء6 است که میفرماید؛لکم ولی دین 6،دین شما برای خودتان ودین من برای خودم .چرا که کسیکه حق ولی خودشرا که از طرف پروردگار منصوب شده نپردازد انگار حق پروردگار را نپرداخته که در این صورت شایسته ترین فرد برای دوری کردن از او خود علی علیه السلام میباشد.