در روایتی از امام جعفر صادق آمده که شخصی از تفسیر این آیه پرسید که؛اکثر آنها ایمان نمی آورند مگر اینکه مشرکند،آن حضرت فرمود این آیه شامل تمام کسانی می شود که در مصیبتی گرفتار می شوند وکسی به آنها کمک می کند وآنها می گویند اگر این شخص کمک کننده نبود هلاک می شدم.ما می دانیم در برابر هر صفت نیک دو صفت شر در بعد افراط وتفریط آن وجود دارد،آنچه که پیشتر گذشت در مورد افراط بود اما تفریط این موضوع اینست که هر کس خیری به آدمی می رساند را به دلیل همین روایت بالا که باید نظرت فقط متوجه خدا باشد کفران نعمت کنیم واز خوبی ای که به ما کرده تشکر نکنیم.در تمثیل زیر داستانی نقل می شود که موضوع بهتر درک شود؛
شهری دچار سیل گردید ،شخصی در حال غرق شدن بود وکمک های پیاپی را به سبب اینکه نجات را فقط باید از خدا خواست رد می کرد تا اینکه مردو پس از مرگ از پروردگار پرسید چرا به من توجه نکردی ونجاتم ندادی ،باریتعالی فرمود؛اون کمکها را پس چه کسی برایت فرستاد مگر کسی غیر از من؟! البته هنوز قیامت نشده تا به اعمال انسانی پاداش داده شود ولی این حکایت عاری از حقیقت هم نیست.