حکمت وجودی روزه در قرآن وتوصیهء موءمنین به گرفتن آن بر می گردد به این آیهء قرآن که می فرماید؛بخورید وبیا شامید ولی اسراف نکنید و از امام معصوم روایت است که برای اسراف کاری انسان همین بس که هر چه که می خواهد بخورد ودکتر شریعتی روزه داری را مثل زده که روزها می خوابد وشبها تا میتواند میخورد وشب را بیدار می ماند تا روز بعد بتواند بخوابد واو می گوید چنین فردی گویا از روزه گرفتن بیزار است که نمی خواهد آن را تجربه کند با سبک خوردن وبیداری روز به هرحال چنین انسانی شامل این روایت می گردد ؛چه بسا نماز خواندن و روزه گرفتن آدمی برای او اجری نداشته باشد مگر زحمتی که کشیده به این معنی که کسی که بدون تعقل وتوجه به حکمت اعمال عبادی آن را انجام دهد فقط درد وزجر آن را به خود خریده وهیچگونه اجری برای او نیست ونباید به آن به عنوان توشهء آخرت امید وار باشد.