اینکه آدم و حوا از بهشت یا به تعبیر قرآنی آن ازجنت به زمین آمده اند بر اثر نافرمانی آنها از نزدیک شدن به درخت ممنوعه و خوردن میوهءآن میتواند نشاندهندهء این موضوع باشد که میوهء آن درخت سمبولیک بوده به روایت قرآن و آن میوه اختیار برای آدمی است وآن درخت دراصل نشان سمبولیک آزادی است وتا این مقدار را در نوشته های دکتر علی شریعتی میتوان مشاهده کرد ولی جنت پیش از ورود آدمی در خاک وزمین بر مطابعت اجباری پروردگار توسط این زوج می باشد واز آنجا که پروردگار برای آنها خیر می خواسته همهءآن قسمتی که در جنت بوده اند همه خیر ونیکی بوده است ولی وقتی اختیار در عمل برای فرزند آدمی پیش آمد پی آمد آن درد است و رنج که در قرآن دراینباره بیان شده ما آدمی را در رنج وسختی ویا گرفتاری آفریده ایم.ودر دنبالهء عمل به اختیار است که در آیه الکرسی می خوانیم قد تبین الرشد من الغی(راههای رشد وستمکاری از هم جدا وآشکار شد) وبا طی هریک از دوراه به جنت یا جهنم زندگی انسان ختم می گردد.ودر جایی پس از داستان خلق نوع بشر به آدم گفته می شود جای راحت خودت را به گرفتارشدن در گرفتاری عوض کردی که نشان از هبوط آدم ابوالبشر می دهد ودر جایی میفرماید دیگر همهء دعا های تو تمام وکمال پذیرفته نمیشود بلکه به علت گوناگونی عمل که به نیت آن مرتبت می شود اگر خیر باشد پذیرفته واگر شر باشد رد می گردد وگروهی با گروهی دیگر از فرزندان تو دشمن خواهند بود(براثر نوع عملی که دارند)بیهوده نیست که علی علیه السلام میفرماید افراد بشر محبت ودوستی کسانی در دلشان وارد می گردد که مانند آنان عمل ورفتار کنند.