قرآن دارای دو وجه است یکی نوشتار مکتوب که افراد تزکیه نشده وباطل آن را بر اساس هوی نفس و گمانهای باطل خود تفسیر میکنند و دیگر معارفی که در عمل به قرآن وبا تهذیب نفس بر اساس آیهء یزکیهم ویعلمهم الکتاب حاصل می شود که مختص ایمهء معصومین است که امامان حق هستند و خود هدایت شده از طرف پروردگارند وهدایتگر خلق و دلیل بر این مدعا هم عمل به همان قرآنی است که در دست همگان است چنانکه در زیارت روز جمعهء امام قاءم آل محمد می خوانیم الذی یهتدی به المهتدون،اما با دانستن شاءن نزول هر آیه از قرآن .برای اینکه آنها هدایت شده اند همین بس که یکی از معصومین می فرماید ما تربیت شدهء پروردگاریم وعلی علیه السلام به طور ضمنی اشاره ای به خود دارد وقتی که می گوید ؛راههای هدایت چقدر آشکار است برای کسی که تو راهنمایش باشی و در جای دیگر می فرماید راههای به سوی تو چقدر باز است در حالی که تو راهبرش باشی(به نظرم در نهج البلاغه این دو مناجات از امام نقل شده باشد) و وبرای در دست بودن حقایق قرآن هم میتوان به آیهءلا یمسه الا المطهرون اشارهای داشت و هم بنا به قول اصول کافی که از امام معصوم دلیل متقن وآشکار قرآنی پرسیدند فرمود سورهء انا انزلناه را در جواب منکرین بازگو کنید به عنوان دلیلی قرانی وآشکار که قبلا دربارهءدلایل این امر بحث کرده ام می توان اشاره نمود.این رابرای این عنوان کردم که اهل باطل یعلمهم را دارند ولی بدون یزکیهم وامام حق هردو را داراست ودر همین مورد است که قرآن می فرماید ما با این قرآن گروهی را هدایت کرده وگروه دیگری را به گمراهی می اندازیم .