بنا براین از نظر تشیع علوی که امام هشتم شیعهء اثنی عشری آن را برمبنای فطرت انسانی می دانند آخرت گرایی صرف ولو به حق چون که باطل آن هم زیاد شده برای آدمی منفعتی در این دنیا وبه دلایل پیشین برای آخرت فرد در بر نخواهد داشت چرا که او را سر بار انسانی مانند خود او کرده وجه بسا به خاطر نیازهای مادی او او را به باطل بکشانند چنانکه از امامین مروی است هر کس به عابدی مشهور گردد به ریا نزدیک میگردد واز طرفی نباید رفع این نیازهای مادی ما را از خالق هستی با این همه نیازی که به او داریم بی نیازی بجوییم مثلا درست است که ثروتمندان دسترسی بهتری از برخورداری های درمانی دارند ولی در نهایت شفا دادن وحفظ حیات با او است که هو الشافی.