یکی از دلایل قرآن ناطق بودن علی علیه السلام ووارثینش

در روایتی از سیرهء امام پنجم یا ششم شیعهء اثنی عشری است که آن بزرگوار هرسخنی که گفته ومطرح می گردیده بر میگردانده به سخن وحی و قرآن کریم و چرا در تیتر آمده علی علیه السلام قرآن ناطق بوده برای اینکه خودش چنین ادعایی کرده  که چون صدیق بوده حق هم هست(درجنگ صفین هنگامی که لشگر معاویه قرآنها را بر سر نیزه کرده وحکمیت را از آن خواستند چنانچه در نهج البلاغه آمده است وشرح داده شده) در زیر یک روایت از امام محمد باقر ویا امام جعفر صادق نقل می شود وبعد از آن دلیل قرآنی اش مطرح می گردد تا سیرهء این بزرگواران مشخص گردد. شخصی نزد آن بزرگوار آمد وگفت از کجا به وجود پروردگار پی ببرم آن حضرت فرمود تا حال شده سوار کشتی بشوی او گفت آری دوباره سوال شد تا حال شده آن کشتی غرق شود وتو به حال غرق شدن بیا فتی گفت آری گفت در آن لحظهء آخر شده که از ملجئی(منبعی)طلب نجات کرده باشی گفت آری ،آن حضرت فرمود آن منبع وملجئ که از او طلب نجات می کردی همان پروردگار توست این محاوره بین امام وسائل مستند قرآنی دارد وآن آیهء 43 و44 سورهءیاسین است که می فرماید:وان نشا نغرقهم فلا صریخ لهم ولا هم ینقذون43الا رحمه منا ومتاعا الی حین44 بدین معنی که؛و برهان دیگر آنکه ما نژاد بشر رادر کشتی پر بار سوار کردیم41 ونیزبرآنها به مانندکشتی چیزی که بر آنها سوار شوند خلق کردیم(قایق)42واگر بخواهیم همه را در دریا غرق سازیم که ابدا نه فریاد خواهی ونه راه نجاتی یابند43مگر باز رحمت ولطف ما آنها را نجات دهد تا وقت معین.44