چنا نچه در آیه ء 41 سورهء بقره آمده؛وبه آنچه نازل کرده ایم که موءید همان چیزی است که با شماست،ایمان آرید ونخستین منکر آن نباشید.و چنانچه در قرآن آمده که علمای یهودی به یکدیگر میگفتند آیا وحیی که در دست ماست به آنها یاد دهیم تا بوسیلهء آن راه مجادله را برخود هموار سازیم،واز آنجایی که عرب بیسواد گرویدن به پیامبرش را منوط به تاءیید علمای یهود کرده بود به این نتیجه می رسیم که کتمان علم وحی از جانب علمای یهود موجب انحراف عرب از صراط مستقیم گردیده واز آنجایی که هر چه مخالف هدایت باشد انحراف است وباطل بنا براین میتوانیم بگوییم علمای یهودی موجب انحراف اعراب گردیده(با کتمان حق) ودر نتیجه امام هدایت که نبوده اند بلکه امام باطل بوده اند.(البته این برای آن روزگار میباشد وچنانچه حضرت رسول می فرمایند؛در آخرت هر کسی به محبوبش می پیوندد به این نتیجه میرسیم که رهروی راه گذشتگان به همان نتیجه ای میرسند که پیشینیان رسیده اند مگر عمل و گفتارشان را تغییر داده وبه حق بازگردیده باشند.)