خوابی که با یقین همراه باشد،بهتر است از نماز گزاردن با شک(نهج البلاغه)
یقین با توحید که یکی از اصول دین مبین اسلام می باشد قرین است زیرا هردو ازمعرفت بالله نشاءت گرفته اند و نماز از فروع دین میباشد. اشارهء امام در این جمله نه ترغیب به خوابیدن در هنگام نماز یا سستی کردن در به جا آوردن آنست .بلکه می خواهد بگوید؛نباید آدمی بین دو خوب وخوبتر اولی را رها کند ودومی را بگیرد که هر چیزی به جای خود نیکوست؛چرا که نماز با شک بر می گردد به گرایش به فروع دین بدون در نظر گرفتن اصول دین،در حالی که خوابیدن با یقین رویکردی است از اصول دین به فرع آن که نماز باشد.به عبارت بهتر کسی که به پروردگارش یقین دارد اگر دچار قصور در عمل گردد استغفار کرده وبخشوده می شود ولی کسی که در پروردگارش شک دارد ،نمازش هم پذیرفته نیست.