در نهج البلاغه از علی علیه السلام اینطور نقل شده؛هر کس که به رفع واصلاح معایب خود مشغول باشد از پرداختن به عیوب دیگران غافل می ماند.وهمینطور از اوست که میفرماید؛فرصتها چون ابر در گذر هستند.اگر مایلید شرح کاملی در این مورد گوش دهید ،قسمت39 کتاب گویای جادوی فکر بزرگ را گوش ویا صفحهء320 الی330 این کتاب را مطالعه بفرمائید.
در این مورد از علی علیه السلام در نهج البلاغه اینطور نقل شده که؛هر چیزی از دست دادید ناراحت نباشید چرا که به اندازهءهمان چیز تجربه آموخته اید،اگر مایل به دانستن چند وچون این موضوع هستید به قسمت38 کتاب گویای جادوی فکر بزرگ گوش داده ویا صفحات 309 الی 320 این کتاب را مطالعه فرمائید.
حضرت علی علیه السلام دربارهء این موضوع در نهج البلاغه سخنانی دارد که به این مفهوم است که مدح دیگری سبب هلاکت او می گردد(منظور هلاکت شخصیتی است) واگر رمز وراز آن را می خواهید بدانید قسمت30 کتاب گویای جادوی فکر بزرگ را گوش داده ویا از صفحهء239 الی 247 ،این کتاب را بخوانید.
این قانون طلائی همان در برخورد با مردم خود بودن است ویا بهتر بگویم بهترین خود بودن است واگر مایل هستید دربارهء این موضوع بیشتر بدانید به صفحهء227 الی 235 کتاب جادوی فکر بزرگ مراجعه کرده ویا قسمت 28 کتاب گویای آنرا گوش دهید.
دربارهء افراد موفق در کتاب جادوی فکر بزرگ اینطور آمده که آنها بر خلاف تصور همیشه در دسترسند،(205 الی 208) ودربارهء امام جعفر صادق اینطور نقل شده که ایشان فرمود؛هر وقت کسی کاری را به من ارجاع می دهد با سرعت به انجام آن می پردازم چرا که می ترسم خداوند خیر انجام آن را از من باز پس بگیرد.