شیعهء دوازده امامی روزی را در سال قمری به عنوان روز دحو الارض گرامی می دارند و آن را روزی به حساب می آورند که زمین از زیر کعبه گسترش یافته و کرهء ارض پدید آمده است،اگر چنین باشد توجه تمام مسلمین را در نماز به سوی قبله (علاوه بر نظم و هما هنگی مسلمانان) میتوان به تذکر این نکتهء اساسی به آنان دانست؛که شما از خاکید وبه خاک باز میگردید یا به عبارتی یاد مرگ کنید در حیاتی که یافته اید.
علی علیه السلام درجملاتی که از او نقل شده اینطور بیان میکند؛چه بسا قضا و قدر الهی موجب مرگ تدبیر یاشد،مفهومی که این روایت با خود به همراه دارد اینست که گاه به علت آگاه نبودن انسان به شرایط زمانی ومکانی فردای خودش دچار اشتبا ه گردیده وبنا به مهمی آن امری که در آینده رخ میدهد (مثل وقوع قیامت و انتخاب دنیا به عنوان تنها هدف توسط فرد) به هلاکت می افتد ،که دلیلی ندارد به جز کژی نظر وعقیده یا به عبارتی همیشه زندگی آنطور که فکر میکنیم پیش نمیرود.در عالم ماده این امر را میتوان به بالا رفتن مصرف گرایی توسط افراد تمثیل کرد.
راوی میگوید؛او (علی علیه السلام)در طول عمرش یک وعده غذای سیر نخورد،برخی این را به سبب زهد آن حضرت تلقی کرده اند در صورتی که راز این امر حفظ سلامت وجودشان بوده است.به دلیل اینکه در زمان رسول اکرم یکی از پا دشاهان حکیم ماهری را در امر طب به مسلمین اهداء کرد تا به رفع بیماری های آنها بپردازد،حکیم مدتی دراز بیکار ماند و کسی به او مراجعه نکرد به خدمت حضرت رسول اکرم (ص)رسید وشرح حال را عرضه کرد پیامبر فرمود؛این قوم را عادتی است که تا گرسنه نگردند دست به طعام نبرند وتا سیر نشده اند دست از طعام خوردن بکشند ، گویند حکیم گفت این همان راز سلامت است و زمین ادب ببوسید وبه دیارش باز گشت. از مقایسهء این دو روایت به درستی این دلیل میرسیم.ودلیل قرآنی این سخن همین گفتهء وحی بس که می فرمایدبایدیکم الی التهلکه(با دست خود،خود را به هلاکت نیندازید).
از حضرت رسول مروی است ناتوان ترین فرد شخصی است که دعا نمی کند ویا به عبارتی ناتوان تر از شخصی که دعا میکند شخصی است که دعا نمیکند. این وجه تشابه بین دعا کننده و تارک آن دلیل بر هم سنخ بودنشان نیست ،بلکه کسی که دعا میکند نیز نیازمند است چون مفهوم دعا کردن نیازمندی به دیگری است که غنی است .بنا بر این وجه تشابه آنها نیازمندی است ،که دعاکننده چون این را اظهار میکند به اجابت نزدیک تر است تا تارک دعا.البته در همین مورد است که ازعلی علیه السلام در کلمات قصار نهج البلاغه نقل شده که میفرماید:نمی شود فردی را به دعا کردن فرا خوانند واز اجابت او خودداری کنند.
در روایتی آمده از آن حضرت از معنی اقتصاد سوال کردند فرمود میانه روی .با توجه به معنی این لغت که در فرهنگ معین آمده به همین مفهوم متوجه می شویم که آن حضرت معنی لغتی این کلمه را برای سوءال کننده بیان کرده اند و منظورشان حکمت و دانش اقتصادی نبوده وچه بسا چون چنین کلمه ای در ان زمان تازه گی داشته مورد توجهء شخص سوءال کننده قرار گرفته است.