این کتاب گویا را باید خط به خط شنید چرا که ارزش شنیدن ویا خواندن را دارا می باشد.
با ترس ها برخورد کنید واز آن فرار نکنید،بایستید واز دویدن خوداری کنید(منظور ورزش کردن نیست بلکه بازنگری به زندگی است).
حقیقت دادنی یا گرفتنی نیست،بلکه از قلب بیمار میجوشد نه دهان درمانگر،آرزوهای غیر واقعی را فراموش کنید.
درمانگر ما را از فرار از واقعیت وجودیمان متوقف می کند،بنابر این از اضطرابمان جلوگیری می شود.
همه افراد گرفتاریهای خاص خود دارند ولی درمانگر ما را با خودمان آشتی می دهد.
شفا فقط وقتی اتفاق می افتد که ما خود را پذیرفته باشیم،وگام اول برای این کار اینست که مشکلات خودمان را بپذیریم.اگر واقعیت را در زندگی قبول نکنیم،شکست حتمی است،شاید شکست ما در زندگی از باورهای غلطمان است وبه همین منظور فرافکنی می کنیم.
حقیقت شما را شفا می دهد ولی در ابتدا به سختی زجرتان می دهد.
وقتی از درون شکسته می شویم این توهمات ما است که می شکند نه خود ما وحقیقت ظاهر می شود،چرا که حقیقت هیچوقت نمی شکند.
زورگویی نشانهء ترسو بودن فرد است.
از درمانگر چی می آموزیم؟حقیقت را،چگونه می پذیریم؟با پذیرش آن،آموزگار ما کیست؟ همین لحظه
دراین کتاب اینطور نقل شده؛ملکهء وحی بر آدم ابوابشر نازل می شود وبه او می گوید:پروردگار سلام داده تو را و از تو می خواهد یکی از سه چیزی که همراه من است را انتخاب کنی ودو دیگر با من خواهند برگشت،1.عقل وخرد 2.دین و3.شرم وحضرت آدم عقل را انتخاب می کند وملکهء وحی به دودیگر می گوید همراه من برگردید وآنها از این امر خودداری می کنند وقتی دلیلش را ملکهء وحی می پرسد به او می گویند؛پروردگار ازما خواسته اگر آدم عقل را انتخاب کرد با او همراه باشیم.
این روایت که به تفصیل آمده ،ما را به این موضوع رهنمون می کند که ملاک در قبولی عمل به درگاه پروردگار میزان عقل وخرد شخص است ولا غیر(به این معنی که ما نمی توانیم هر فعل نا درستی را فقط به خاطرشنیدن ونقل قول ونسبتش به دین ویا اینکه دچار شرم می شویم ترک کنیم)برای شنیدن همین بس که علی علیه السلام در نهج البلاغه میگوید؛بین حق وباطل به اندازهء 4 انگشت به هم چسبیده فاصله است وقتی معنی این موضوع را از او پرسیدند اشاره به فاصلهء گوش با چشمها کردند وفرمودند باطل آنست که بگویی شنیدم وحق آنست که بگویی دیدم ودر مورد شرم داشتن بیجا در حال حاضر بسیار ملموس افراد جامعهءما می باشد وآن اینست که برخورد خوبی با افراد خصوصا جوان که به شعائر اسلام می پردازند نمی شود وبه همین دلیل است که خیلی ها می گویند اصلا خر ما از کره گی دم نداشت بی خیال هم چیز می شوند برای اینکه در اجتماع ما وجامعه هزینهء گزافی را راجب به این امر باید بپردازند که طرد اجتماعی از این قبیل است.
فصول اولیهء کتاب مرا به یاد این گفتهء آلبرت انیشتین انداخت که گفته؛برای حل یک مسئله باید95 درصد وقت را صرف فهمیدن درست آن کرد وتنها5 درصد باقی مانده را به حل مسئله پرداخت ،در این کتاب صوتی هم(البته در فصول اولیه اش)به چگونگی روانکاوی می پردازد وبه رد روانکاوی به روش فروید( که می گوید شرکت غیر فعال در جلسهء درمان را به روانکاوان توصیه می کند) بدین معنی که فقط به حرف های مراجعه کننده گوش فرادهید نه رد کنید ونه تاءیید ،می پردازدودر این کتاب می گوید ما واقعیت وحقیقت را باید همان گونه که هست درک کنیم تا گرفتار بیماریهایی که موجب ارجاع بیمار به رواندرمانگرها میشود نشویم ودیگر اینکه باید یک نگاه واقع بینانه به خودوزندگیمان داشته باشیم.
اعتیادهای مثبت به روایت دکتر علی صاحبی در پادکست جا فکری(با تلخیص):
اعتیادهای مثبت به شما انرژی وزمان می دهد در حالی که در اعتیادهای منفی زمان وانرژی شما از بین میرود،اعتیادهای مثبت شامل انواع فعالیت ها ی اند وانواع ورزشها را نیز شامل می شوند،بر اثر انجام دادن آنها تا 4 نوع هورمون ترشح میگردد به نام های 1.آندروفین (درد وناراحتی را کم می کند)،2.سروتنین(هورمون شادی)را تولید می کند،3.دومپین و4.اکسیتاسین(هورمون عشق)را سبب میگردد تا ترشح شوند.
معتادان مثبت :دست به فعالیتهایی می زنند که به آنها ثروت انسانی یا به عبارتی زمان وپول وانرژی بیشتری می دهد.
انجام دادن هرعملی که کنترل مرا بر زندگی ام کم کند :اعتیاد منفی است ودر مقابل گرایش من به هر عملی که به کنترل داشتن من بر روی زندگی ام کمک کند آن اعتیاد مثبت است.ومعمولا انسانهای هدفمند به سمت اعتیادهای مثبت می روند واین نوع اعتیاد زمان وانرژی شما را بسط می دهد.و وجه مشترک این دو باهم در این است که با تکرار عمل بوجود می آیند.(از نگارنده؛اینکه علی صاحبی می گوید اعتیادهای مثبت زمان بیشتری به ما می دهد به این معنی است که با تلف نکردن وقتمان با اعمال عبث وبیهوده انگار وقت بیشتری نسبت به اعمالی که سبب رشد وتوسعهء ما میشود به دست می آوریم.).
در این قسمت از پادکست جافکری دکتر علی صاحبی به این می پردازد؛که در موقع سرمایه گذاری کردن تنها این ثروت ما نیست که نیاز به توجه دارد بلکه هر 3 گزینه ای که لازم به برنامه ریزی دارد به قرار زیرند؛
1.زمان و مدت عمرمان 2.میزان انرژی مان 3.میزان سرمایه مان
پولتان را در جایی سرمایه گذاری کنید که به کم وکیف آن دانش وبرای انجامش توانایی دارید.
کمرنگ ترین یادداشتها از پررنگ ترین اندیشه ها ماندگار تر است.