ایشان فرموده اند؛برای تبلیغ دین با عملتان دیگران را به اسلام دعوت کنید نه با زبانتان ودر احادیث فراوان دیگری هم آمده بدترین علم آنست که تنها به لق لقهء زبان جاری باشد ونه درعمل هویدا ودر نهایت ایشان فرموده اند (در تعریف ایمان) که ایمان آنست که گفتار آدمی از عملش زیادتر نباشد وعملش درستی گفتارش را تائید کند،این را گفتم برای اینکه این صحبت های امام علی علیه السلام هم حاصل وحی است بطوری که در جنگ صفین امام خود را قرآن ناطق نامید وهم تجربه ء شخصی(که در برابر سوءال مردی که بابت اشارهء امام به نر یا ماده بودن کرهء چار پایی پیش بینی کرد که چه جنسیتی دارد فرمود این غیب نیست بلکه تعلم از دیگری است (حتما آن دیگری پیامبر اکرم ص بوده اند) با این حال علاوه بر این موضوع، این نکته هرگز فراموش نشود که باید به فراخور حال جهد وسعی کنیم که به آن عمل کنیم،بیش از این وقتتان را نمی گیرم وهدف از بیان این مطالب شاءن نزول کلمات قصار نهج البلاغه بود به اینکه بفهمیم گفته های جهان شمول وبرای عامهء مردم چگونه می تواند در زندگی شخصی ما تبلور ونمود پیدا کند وهدف تبیین فکری آن بزرگوار بود که تا حدود خیلی زیادی به مقصود رسیدیم .