مغز ما از دو قسمت تشکیل شده،قسمت وان یایک که ۹۵٪ ازکارها واعمال غیر ارادی ما براساس آن به صورت خودکار انجام می گیرد وقسمت two ویا همان دو که اعمال ما را دسته بندی می کند وبه قسمت اول می فرستدکه یادگیری از این قسمت سرچشمه می گیرد.
شهود ،حسی است که حاصل می شود وپشتش استدلال ودلیل نیست.(مثلا در ارتباط با دیگران)،کسی که با شهود به چیزی می رسد ،این به این معنی که برای او ،آن چیز بسیار ارزشمند بوده وحائض اهمیت می باشد.
وقتی آرزو می کنیم با سیستم یا قسمت اول از مغزمان کار می کنیم،ولی وقتی عمل می کنیم باسیستم یا قسمت دوم مغزمان داریم کار می کنیم.
منطق ما در فکر کردن یا استدلالی است یعنی از دلیل به معلول می رسیم ویا استنتا جی ،است که از معلول به علت می رسیم.در منطق استدلالی آینده را براساس آنچه در زمان حال انجام می دهیم پیش بینی می کنیم.ودر منطق استنتاجی به دلیل یا دلایل یک چیز( به عنوان مثال دلایل موفقیت افراد موفق) فکر می کنیم.
تمام کارهایی که در زندگی می کنیم بین استدلال واستنتاج است.
تجربه؛تکراری است که تویش یادگیری دارد.ودر شهود پخته،مهارت ما به اندازه ای است که وقتی کاری را انجام می دهیم ،بدتر از کارهای قبلیمان نمی شود وخردمند کسی است که به دانشی که دارد عمل می کند.
در تصمیم گیری های بزرگ خود تان این ترتیب را رعایت کنید،اول؛منطق. دوم؛شهود. وسوم؛ احساس. که بیشتر افراد در تصمیمات مهم خود اینکار را نمی کنند.