ایشان می فرماید؛اگر ذره ای از دوستی به ما در دل کوهی باشدبر اثر بلا ازهم فرو می پاشد(دقیق این را نگفته ولی به همین معنا فرموده اند)،دلیل این گفته چه می تواند باشد وآن چیزی نیست جز اینکه در روایتی از معصومین مخصوصا ازعلی علیه السلام نقل شده که حکومت امت را دو وجه بیش نیست ؛حق یا باطل وهر کدام از این دوحکومت را امامانی داشته و همچنین پیروانی،که پیروان وامامان هر یک در آن نظام دیگر خوار وذلیل هستند.وچون در طول تاریخ بعد از رحلت رسول اکرم (ص)فقط 12 امام پیشوای خلق بوده اند وآنهم نه در مقام حکومت بنابر این زمانی که برای تشدد آراء ورفتار وجود دارد خیلی زیاد است که خود نشاندهندهء همین موضوع است که در ابتدای این سخن به آن اشاره شد ونباید فراموش کنیم که وقتی آن بزرگوار ازحال خودش در زمان سه خلیفهء قبل سخن می فرماید حال خود را شبیه به فردی می داند که خوار در چشم واستخوانی در گلو داشته باشد وبیست واندی سال این گرفتاری را تحمل کرده باشد.منظور از این سخن اینست که این گفته را نباید بر وجه دنائت وپستی علی علیه السلام وبغض وغضب الهی بر او ویارانش معنا کرد،بلکه باید از علو درجات وبزرگواری آن بزرگوار دانست.