آن فتوا اینست که می گوید کثیر الشک نباید در نماز به شک خود اعتنا کند ودر مورد این افراد آمده که به قبول شدن یا نشدن وهمچنین به درست به جا آوردن یا نادرستی نماز فکر نکنند.از این فتاوی اینطور استنباط می شود که نمازگذاران در اقامهء نماز باید حالت طبیعی خود را حفظ کنند واز افراط وتفریط حتی در فکر کردن خودداری کنند یا به عبارتی نماز را تصنعی به جای نیاورند واین همان قانون طلایی موفقیت است به این معنا که حتی درحال نمازخواندن هم خودت باش.