امام علی علیه السلام در مناجاتی می فرماید؛پروردگارا من تو را نه با ترس که شیوه ء بردگان است عبادت می کنم و نه به طمع بهشت که شیوه ء بازرگانان است عبادتت میکنم بلکه تورا می پرستم برای اینکه شایستهء پرستش هستی.
البته پیروان ایشان در صورت اینکه اهتمام بورزند در نهایت باید به درجهء تجار برسند واز آن بالاتر نمی توانند بروند،بدلیل اینکه رسیدن به علی وداشتن این مقام بس بلند است وکسی را همتای ایشان نیست در اسلام وسبقهء ایشان در دین مبین اسلام آشکار وواضح است برای تمامی رهجویان راه ایشان به هر حال اگر هر کسی به مانند بازرگانان هم عبادت وبندگی کند به اجر وخیر بسیارکثیری رسیده است،چنانکه امام می فرماید بهاء تن های شما جنت یا بهشت است وآن را جز با بهشت با پروردگار عالم مبادله نکنید.اما در این اپیزود که در تیتر بالای این اثر آمده به این می پردازد که اگر آرامش وخوشبختی در دنیا می خواهید مثل تجار ودر قبال بهشت اعمال خیر به جا آورید.وبه مقولهء انجام اعمال خیر بدون توقع برگشت آن از طرف مقابل می پردازد.