در روایتی از علی علیه السلام اینطور آمده؛پروردگارا من از انجام کار خیری که در اصل بد است به تو پناه می برم.
در نهج البلاغه نیز از آن حضرت به این امر اقرار می شود که تمام اعمال من برعقلانیت استوار است وبیان می کند دوست دارم از دلایل اعمالم بپرسید تا به شما آنرا بگویم.
بنابر هردو روایت میفهمیم یا این امر(یعنی انجام عمل خیری که در اصل بد بوده)عبث است وچون در قرآن آمده که خدا فعل عبث نمی کند وآنرا هم دوست ندارد امام از انجام عمل این چنینی که مخالف رائ ونظر پروردگار است استغفار می کند ویا امام معصوم از انجام عملی که مغایر با معصومیت اوست طلب استغفار کرده تا مبتلا به چنین امری نگردد