مقاله ای که بارها در مجلهء علم روانشناسی در سال 2008 میلادی مورد ارجاع بود،یک آزمایش ساده را شرح می دهد،افراد مورد آزمایش به دو گروه تقسیم شدند،از یک گروه از افراد انتخاب شده در خواست شد تادر یک مسیر درختی در یک باغ،نزدیک فضای باز(آن آربور )در میشیگان آمریکا قدم بزنند و گروه دیگر را برای پیاده روی به مرکز شلوغ شهر فرستادند.پس از آن از هر دو گروه خواسته شد که نوعی از تست اعداد که به تمرکز نیاز داشت را انجام دهند،یافته های اصلی این مطالعه نشان می دهد که گروه طبیعت تا 20 درصد این کار را بهتر انجام داده بودند ،پس از یک هفته تمام دو گروه مزبور را خواسته ومکان پیاده روی آنها را جا به جا کردند،مزیت طبیعت هنوز وجود داشت ،این افراد نبودند که نتیجهء عملکرد را تعیین می کردند،بلکه اینکه آیا آنها شانس آماده سازی خودشان را از طریق راه رفتن در طبیعت را داشتند یا خیر،تعیین کننده بود