درمورد به دست آوردن اعتماد به نفس زیاد گفته شده وهمینطور زیاد نوشته شده ،ولی دراینجا بسنده می کنم به یک روایت از علی علیه السلام که در نهج البلاغه آمده که می فرماید؛فقیر توی شهر خودش غریب است و ثروتمند توی قربت عزیز ودانسته یا ندانسته این ما را به نقش ثروت درروابط اجتماعی رهنمود می کند به این معنا که داشتن میزان متنابهی از ثروت وسرمایه ما را در ارتباط برقرار کردن با دیگران کمک می کند و خود نوعی آرامش فکر می آورد و چون از قدیم الایام برای صاحبان قلم آموزش می داده اند که علم برتر از ثروت است کمتر کسی به این موضوع وبیان آن بدین نحو پرداخته است .شاعری می گوید؛بر جای بزرگان نتوان تکیه زد به گزاف مگر اسباب بزرگی همه به کف آری .والبته این در مورد کسانی گفته می شود که از راه درست کسب ثروت کرده اند نه از رانت واقتصاد نفتی.