1.لشگریان معاویه همه یکصدا از او حرف شنوی داشتند ودر حالی که در شبی که فردایش قرار بود دو لشکر با هم نبرد کنند امام لشگریانش را منع کرد از ترک لشگرگاه ورفتن به منزل و همبستر شدن با زنانشان در حالی که آنها تمام این اعمال را انجام دادند ودر آن روزگار امام فرمود؛ای کاش به جای هر ده نفر از شما یک نفر از افراد معاویه داشتم،ودر جایی دیگر فرمود؛ای مردنمایان زن صفت 2.امام زحمت را قبول کرده بود ووظایف خود را برای خلافت به مردم بیان میکرد ووظایف مردم را به آنها گوشزد میکرد واز این رو در پشت درهای بسته برای امتش تصمیم گیری نمیکرد در حالی که معاویه چنین می کرد 3.امام در صدر اسلام عده ء زیادی از قریش که سرور اعراب به شمار می آمدند رادر جنگ های زمان پیامبر با کفار کشته بود وکینهءاو دردل برخی صحابه وتابعین بود(به واسطهء از دست دادن عزیزی) و در حالی که معاویه اینگونه نکرد و نبود.