در قرآن کریم آمده؛کفار از ظن وگمان باطل خود پیروی میکنند.وچون الاعمال بالنیات(هرعملی وابسته به نیت آنست)عمل آنها هم همچون گمان آنها باطل است،این در حالی است که علی علیه السلام بارها در موقعیت های گوناگون اظهار می داشته که پس از پذیرش اسلام از سوی او هیچگونه دودلی در او بوجود نیامده است مثلا در جنگی در اواخر عمر شریفش میفرما ید به یکی از اصحابش به مانند زمانی هستم که با رسول اکرم برای جنگ با کفار می رفتیم ودر جایی دیگر او شک را پایه ای از کفر میداند،بنابر این او وقتی تعارض در رائ وعمل مردم زمانش میدیده به یاد ثبات رائ وعمل خودش می افتاده وبنا بر آیه ای از قرآن که می فرماید خودت را بشناس تا خدایت را بشناسی به یاد وشناخت پروردگار هم نائل می گردیده است ودر اینجاست که می فرماید؛من خدا را از تغییر تصمیم ها شناختم.