به نظر نویسندهء این کتاب دورهء صنعتی بودن گذشته،اگر فورد سیستم های پیشرفته را با مونتاژ کردن درسطح زیادی تکثیر کرد وبدین وسیله بابالا بردن سطح دستمزد سود فراوانی را به جیب کارخانه داران ریخت وسیستم سرمایه داری آن روزگار سیستم آموزشی ای تاءسیس کرد که کالاهای مازاد تولید را بخرند ومطیع وسربراه یا کارمند محور باشند در حال حاضرمعمولی بودن دیگر جواب نمی دهد بلکه باید شاخص بود،ذهنیت بی نقص وعالی بودن را کنار بگذارید ونیز روحیهء فرمانبردار بودن را،چرا که شما اگر می خواهید دیگری بگوید ،چیکار بکن وچیکار نکن یک کارمند خواهی بود وکارمند می تواند تعویض شود.
فرق مهرهء حیاتی بودن بیشتر از اینکه توی مهارت ها باشد توی رفتارهای بین فرد بادیگران است.
به نظر نویسنده اگر مهرهء حیاتی هم باشی به کار با مهره های حیاتی دیگر نیاز داری چرا که در ابتدا با ترک کار آنها ممکن است متضرر شوید ولی در نهایت این آنها هستند که ارزش سازند،نویسنده در این کتاب میگوید بیش از آنچه که میگیرید بدهید،هنر اصلا ذاتش توی هدیه دادن بدون درخواست استفاده ای از آنست بعدها نتیجهء کار شما به شما برمیگردد.به نظر نویسنده آنقدر باید خراب بکنیدتا ساختن را یاد بگیرید وآنچه که از این مهم جلوگیری میکند ترس از شکست است.آنقدر سریع باید کار کنید که فرصت روضه خوانی برای خود نداشته باشید.وبرای مشتری ای خدمت کنید که دیگران به آنها خدمت ارائه نمی دهند.به نظر او دوران دو قطبی کارگر و کارخانه دار گذشته حالا با اینترنت افراد هم کارگر خودند وهم کارفرمای خود.البته اینترنت داره خطرناک میشود چرا که معنا دارد در آن ازبین میرود.