ایشان میفرمایند؛مرگ انسان موجب نجات او از مرگ میشود.این گفته بدین معنی است که مرگ هر انسانی یک بار اتفاق می افتد وآن هم به رائ پروردگار نه حادثه یا چیز دیگری گو اینکه در ظاهر بر اساس اتفاق یا حادثه ای صورت بگیرد.ودر جایی دیگر در جواب اینکه چرا شما خودتان به سبب علمی که دارید نمرد ه اید(که همان ماجرای پرسیدن صفات متقین از ایشان است ، وایشان پس ازفوت شخصی به سبب شنیدن صفات متقین گفت از همین برای او میترسیدم)فرمود تو خود را باش (یعنی مواظب حرف زدنت باش)گویی شیطان در آن دمید(یعنی سخنی گفته ای جا هلانه و فتنه انگیز) اشاره میکنند که هر کسی عمر معین وطبیعی دارد که تا آن تمام نشده باشد نمی میرد.درستی ومطابقت دارد این گفتهءآن بزرگوار با آیهء129 سورهء طه که در آن قرآن میفرماید؛واگر سنت وتقدیر پروردگارت وملاحظهء زمان مقرر نبود،عذاب الهی بزودی دامان آنان را می گرفت.(واین گفته را با این سخن شاعر شیرین سخن فارسی به پایان میبرم که میگوید؛تو دوستان را کجا کنی محروم تو که با دشمنان این نظر داری)