ایشان می فرمایند؛کوهها را میتوان جابه جا کرد ولی دورهء زمامداری کسی که حکومتش تمام نشده را نمی توان حتی برای لحظه ای کوتاه کرد.این می فهماند که تمام شورش هایی که توسط احزاب مختلف به وجود آمده ورنگ و لعاب دینی داشته از فکر تشیع ناب بی بهره بوده است چرا که در قرآن آمده پروردگار عالم فعل عبث انجام نمی دهد وتبعا فعل عبث هم دوست ندارد چرا که خون وخونریزی در مورد امری که در دست خود اجتماع بشری نیست چگونه می تواند غیر از عبث بودن بر آن نامی نهاد وجز به هدر رفتن آن اسمی دیگر اطلاق نمود،ما این گفته را می توانیم در رفتار امام جعفر صادق علیه السلام مشاهده کنیم وقتی ابومسلم خراسانی به آن بزرگوار پیشنهاد جمع آوری رائ مردم را به نفع ایشان داد ،امام ناراحت شد واورا از خود راند.منتهی چون پروردگار عالمیان تصییر الامور است و همهءکارها وامور به او ختم میشود ،دوست دارد اگر ذی حقی وجود دارد از خود او این تغییر خواسته شود که در اینجاست که دعای فرج امام قائم آل محمد نمود پیدا میکند.