در معراج السعادهء ملا احمد نراقی که یک کتاب اخلاقی است میگوید شکر گذار واقعی هم هنگام بر خورداری وهم هنگام محرومیت به یک میزان شکر گذاری می کند (ولی دلیلی برای این عمل نیاورده است) دلیل این امر را می توان در کلام حضرت علی علیه السلام پیدا کرد ،در جایی که میفرماید کسی که به رسیده از دنیا خوشحال نشود و به آنچه از دست داده ناراحت نشود زهد را از دوطرف گویی در میان دو انگشت گرفته با تطبیق این دو بیان میتوان فهمید که اولا در دل شکر گذار واقعی حب دنیا نیست و بنا به روایتی که دنیا و آخرت را همچون باختر وخاور زمین دانسته ودرکلام علی به آن اشاره شده ودر نهج البلاغه آمده لاجرا حب الهی وجود دارد زیرا شکر گذار واقعی بنا به همین دو روایت دوم وسوم اهل آخرت است وچون اهل آخرت بوده در مقام لطف الهی است وبه همین دلیل شکرگذاری میکند که بنا به فرمایش قرآن قلیل من عبادی الشکور(عدهء کمی از بندگان من شکرگذار هستند).