او میگوید:بارالها!آرامشی عطا فرما که بپذیرم ،آنچه را نمیتوانم تغییر دهم و شهامتی که تغییردهم آنچه را می توانم و دانشی که درک کنم تفاوت این دو را.بحث من بر سر قسمت آخر این گفته میباشد یعنی و دانشی که درک کنم تفاوت این دو را که اگرنمیدانست چرا درخواست کرد یا به عبارت بهتر او میخواهد چیزی را که نمیداند که اینطور نیست چرا که سخن هر فردی نشاندهندهء میزان خرد اوست یا بنا به ضرب المثل فارسی ؛تا مرد سخن نگفته باشد ،عیب و هنرش نهفته باشد ویا بنا به جملهء قصاری از نهج البلاغه از حضرت علی علیه السلام:عاقل ،عقلش زیر زبانش نهفته است،واگر میداند از دو وجه بیرون نیست که میخواهد تقید خود را به گفته های پیشین به درگاه پروردگار نشان دهد . و وجه دیگری که متصور است ،آنست که به من وشما یاد دهد چه بخواهیم از پروردگار که میتواند تسلیم ورضا وخوف از پروردگار باشد.
او میگوید؛اکثر نو آوری ها حاصل افکار ساده هستند،این حرف از دو حالت خارج نیست یا منظورش این بوده که نو آوران دارای فکر ساده ای هستند که با توجه به دست آورد مفید این جماعت برای بشریت آن را اگر بی احترامی ندانیم باید ناسپاسی تلقی کنیم و وجه دیگر آنست که صاحبان افکار ساده بیشتر نو آوری میکنند که با توجه به خیل عظیم دارندگان افکار ساده در دنیای بشریت باید با این گفته ء آلبرت انیشتین هم آواز شد که اگر مردم دنیا به اندازهء خوراکشان به فکر آبادانی کرهء زمین بودند حالا به مراتب دارای جهانی زیبا تر برای زندگی بودیم.
حکمت این فتاوی در خود نشر رساله عملیه توسط مراجع تقلید مستتر است.بدین معنا که این رسالات چاپ شده تا مقلدین درست به وظایف خود عمل کنند یابه عبارتی اصل درست عمل کردن است ودر جایی که در رساله آمده هر کس سه بار در یکروز و یاسه بار در سه روز شک کند کثیر الشک است ونباید به شک خود عمل کند ، به مقلدین تفهیم شده که این فتاوی نباید شما را از عمل بازدارد.