میترا معتمدی در این نوشتار آورده جز انسان و آدمی کمکی برای نسل بشر نیست واین ابناء آدمی است که به درد همنوعانش می خورد ولا غیر،در ادبیات سخنی داریم بر این عنوان؛کوری عصا کش کور دگر شد.ومنظورش اینست که گرفتار و نجات دهنده هردو ناتوان هستند،ابناء بشری که ایشون از اون صحبت به عمل می آورند طبق آماری از بانک جهانی بیش از یک میلیارد از مردم دنیا در آمدی ندارند و... یعنی به قول ایشون در بدهی ترین امور زیستی ازفقر کامل رنج می برند خود پر واضح است که وقتی دل آدمی از هر سو رانده شد متوجه ء پروردگارش می گردد واز او استمداد وکمک می طلبد ولو در حد به خلوت رفتن به یک اتاق به تنهایی باشد.(به قول ایشون)اصلا در روایتی آمده یکی خدمت امام باقر یا امام صادق علیه السلام رسید وفرمود خدایی که می گویی به من نشانش بده ،امام از شغل او پرسید گفت ملوانم امام پرسید تا حالا شده در حال غرق شدن کشتی باشی ومرگ جان تورا تهدید کند ،آن فرد گفت بله ،امام فرمود در آن لحظه ای که مرگ تو را تهدید میکرد ،آیا از کسی تمنای نجات می کردی ،آن ملوان فرمود آری و امام فرمود همان خدایت بوده است.وحتی به عنوان قضیه ء عکس بنا به علم جبر(یعنی با رد نقیض به اثبات درست بودن موضوعی رسیدن) درقرآن آمده انسان وقتی خودش را بی نیاز دید استکبار ورزید وطغیان کرد.