1.امامان شیعه با عملشان شناخته می شدند نه با وسایل ارتباط جمعی(آنهم عملی که برای پروردگار بود ودر خیلی ضمینه ها مخفی بود)
2.تعداد کم آنها که 14 نفر بودند وبرای هر نسلی فقط یکی
3.تفاوت در نگرش امام(که حب وبغضش برای پروردگار بود)وغالب انسانهای معاصرش که دنیا طلب بودند