در روایتی آمده عابد همچون غریقی میماند که مدام در حال نجات خویشتن است وعالم همچون شناگری است که دیگری را نجات می دهد.امابراستی چرا چنین است؟علت را باید در نقص عمل که شرط عمل است جستجو کرد.عابد مدام در حال به جا آوردن عمل بهتری است که موجب خشنودی پروردگار را فراهم آورد و چون عمل کامل وجود ندارد همچون غریقی است که در حال غرق شدن است .