نویسندهء کتاب می گوید؛برای سالمندان که آخرین مراحل زندگی را طی میکنند،اولویت ها فرق میکند.اگر اولویت آنها سلامت باشد که باید به درمان های پزشکی خود ادامه دهد.ولی اکثر آنها در این مرحله امور دیگری را در اولویت خود دارند،که باید به آنها توجه کرد.مثلا حفظ حریم شخصی ویا بی توجهی به بیماری وهمراهی با خانواده.
او چگونگی پدید آمدن آسایشگاها را از خانهء سالمندان یا فقرا با وجود پدید آمدن صنعت بیمه و درمان به دلیل آن میداند که کهنسالان نمی توانند امور مربوط به خود را انجام دهند،ولی در تحقیق میدانی معلوم شد که آنها در این آسایشگاهها از نبود حریم خصوصی رنج می برند،این امر باعث شد تا خانه هایی پی ریزی شود که در آنها تا حدودی حریم شخصی سالمندان حفظ شود،به عنوان مثال آنها می توانستند دراین خانه ها درب اطاقشان را قفل کنند،دمای اطاقشان را خود تنظیم کنند با این حال هنوز احساس تنهایی وافسردگی می کردند که با تلاش یک پزشک با آوردن حیوانات خانگی و گل وگیاه آن نیز برطرف شد.اما سوال مهمی که در برخورد با سالمندان از آنها باید پرسید این نیست که آنها چگونه می خواهند بمیرند،بلکه اینست که از آنها باید پرسید که بواسطهء چه چیزی میخواهند زندگی کنند و برای چه میخواهند زنده بمانند ودردرا تحمل کنند،در مورد این موارد باید با آنها صحبت شود ودر صورت امکان برایشان فراهم کنیم.